‘Ik heb er geen woorden voor, hoe goed het met mij gaat’
Al op jonge leeftijd raakte Ferry (56) verslaafd aan drugs. Hij was pas 17. Zijn vader overleed voor zijn ogen, reanimatie door Ferry mocht niet meer baten. Dit resulteerde in een trauma. De 33 jaren die volgden werden getekend door zware drugsverslaving. ‘Ik ben opgegroeid op een kamp en kwam regelmatig in aanraking met de politie. Meerdere keren ben ik opgenomen geweest in verschillende klinieken.’
Via via komt Ferry bij Horeb terecht, waar hij 13 maanden woont. ‘Dat ging heel goed, ik was daar huismeester. Maar helaas moest ik daar weg. Gelukkig kwam ik via de reclassering bij Ontmoeting in Hummelo en van daaruit werd ik doorverwezen naar Epe.’
Inmiddels zijn we 7 jaar verder en kijkt Ferry positief terug op de tijd bij Ontmoeting. ‘Ze zijn heel geduldig met mij geweest. Ik heb me soms heel naar gedragen. Ik moest een training gaan volgen. Iedere week moest ik op de fiets van Epe naar Zwolle. Maar ik heb mijn certificaat gehaald. Het lukt mij nu beter om rustig te blijven, ik kan beter omgaan met mijn boosheid.’
Op dit moment heeft Ferry een eigen huisje en krijgt hij nog hulp van Ontmoeting. ‘Ik word geholpen met mijn administratie en geld, gewoon om het goed bij te houden. Het traject met schuldhulpverlening is afgerond, waardoor ik schuldenvrij ben. Er zijn goede afspraken gemaakt, zodat ik geen nieuwe schulden kan maken. En ik ben clean! Ik gebruik geen medicijnen, drink niet en ben gestopt met roken.’
Ommekeer
Ferry is heel resoluut als het gaat om het keerpunt in zijn leven. ‘Het geloof, dat veranderde alles. Het begon in mijn tijd bij Horeb, ik vroeg aan God of Hij wilde laten zien dat Hij er is. Nu zie ik dat God er altijd bij was. Ik ben best wel eens alleen, maar God is bij mij. In Epe ging ik ook naar de kerk, en volgde daar catechese om meer over God en het geloof te leren. Uiteindelijk heb ik belijdenis gedaan, na veel gesprekken met de dominee. Ik ben geaccepteerd in de gemeente, dat is heel mooi!’
Toekomst
Af en toe heb ik er gewoon geen woorden voor, hoe goed het nu gaat. Als er gebeld wordt, kan ik gewoon open doen! Geen deurwaarders, geen politie die voor de deur staat om je opeens op te halen of je spullen mee te nemen. Er is echt een enorme last van mijn schouders gevallen.’
Tot slot deelt Ferry nog een persoonlijk verhaal. ‘Ik zag een portemonnee van een auto vallen, toen mensen wegreden. Die heb ik toen teruggebracht, wat een overwinning was dat! Dat gaf een goed gevoel. Vroeger zou ik het geld zelf hebben opgemaakt, maar dat doe ik niet meer. Dat is wat God in mij heeft veranderd!’