Pastoraat in corona-tijd

We beleven historische tijden. Nooit eerder beleefden wij zoiets. Hoe is het mogelijk dat een zeer klein virus, met een diameter van ongeveer 0,1 micrometer (is 1/10.000e millimeter), de wereld verandert. De diameter van een haar is 750 x groter….en bijna alle inwoners van de wereld (ongeveer 7,8 miljard mensen) hebben er mee te maken. Rechtstreeks of via de gevolgen van de getroffen maatregelen.

Zo ook het pastoraat bij Ontmoeting. De zondagse diensten kunnen niet meer gehouden worden, zo ook de groepsbijbelstudies niet. Een begrafenis in deze tijd verloopt heel anders, dat merkten we ook toen één van onze trouwe bezoekers overleed en de familie mij vroeg de dienst te leiden wat ook het verzoek was van de overledene.

Bijzonder geraakt
Het raakte mij heel erg toen ik op verzoek van onze woonbegeleidster Riet een cliënt bezocht die 3 soorten kanker had. Eerst bezocht ik hem thuis, daarna in het ziekenhuis en tenslotte in het verpleeghuis. Ondanks dat het coronavirus rondging mocht ik hem daar nog bezoeken. Dit alles vond plaats binnen 2 maanden, voorheen kende ik hem niet. Hij wist dat hij nog maar kort te leven had. ‘Teunis’, zo zei hij, ‘dit wordt mijn doodskamer.’ Wat hij zei raakte mij bijzonder.

Op woensdag 25 maart kwam ik bij hem in het verpleeghuis. Hij vertelde dat hij het de dag ervoor zo moeilijk had gehad dat hij zichzelf wel ‘een kogel door zijn kop’ had willen schieten. ‘En’, zei hij, ‘weet je wat er gebeurde Teun? Er kwam een verpleegster, die op de gang mijn huilen had gehoord. Zij kwam en ze zei: ‘Zal ik met je bidden?” En dat heeft ze gedaan. Ik werd er weer rustig van.’ ‘Tsjonge’, zo zei ik tegen hem, ‘dat is een geschenk van boven, dat is gewoon een engel die God stuurde…’

We gingen op zijn verzoek naar buiten. Zijn kamer uit, de gang door en met de lift naar beneden. Hij in de rolstoel en ik lopend. Een hele tijd hebben we buiten met elkaar gesproken. Daar nog enkele foto’s gemaakt. Toen we weer naar binnen gingen zei hij tegen de mensen die bij de balie stonden: ‘Jullie moeten wel de Bijbel lezen.’ (Dit zei hij, terwijl hijzelf de Bijbel nog maar een week of zeven las!) Ik zei: ‘Zo, je bent nu een evangelist’.

De daarop volgende zondag was ik weer bij hem. We hadden een goed gesprek. Een deel van dat gesprek ging over de geschiedenis van Paulus en Silas die onschuldig in de gevangenis terecht kwamen en, nadat hun ruggen onder de striemen zaten van de geseling, lofzangen zongen voor God. Daarop antwoordde de Heere God en volgde een aardbeving waarop al de deuren open sprongen. De cipier schrok wakker en hij zag al de deuren openstaan. Denkend dat zijn gevangenen gevlucht waren, wilde hij zelfmoord plegen. Maar Paulus riep: ‘Doe uzelf geen kwaad, wij zijn allemaal nog hier’. Daarop viel hij neer voor Paulus en Silas en vroeg emotioneel: ‘Wat moet ik doen om zalig, gelukkig, te worden?’. Het antwoord was kort en helder: ‘Geloof in de Heere Jezus Christus en u zult gered worden.’ Nu dat is gebeurd, zo vertelde ik hem. Jij wilde jezelf ook wat aandoen, afgelopen dinsdag, en nu mag je er nog zijn. Nu vraagt God ook van jou: geloof in de Heere Jezus Christus’. Dan volgt ook: ‘Je zult gered worden’. Zo spraken we met elkaar en lazen we een gedeelte van Handelingen 16. Voor ik wegging deed  ik een gebed, net zoals voorheen. Daar was hij dankbaar voor wat hij ook uitte. De situatie was zeer ernstig. Hij had mij foto’s laten zien waarop bleek dat de kankercellen zijn hersenen al bereikt hadden. De dokters waren verwonderd over zijn helderheid, zo vertelde hij. ‘Morgen of overmorgen kan het wel heel anders zijn, misschien loopt je leven wel spoedig ten einde’, zo zei ik. Dat besefte hij ook heel goed. We namen afscheid en….hij viel in slaap en is niet meer goed wakker geworden. Hij overleed op de woensdag volgend op die zondag. Hoe ingrijpend. Pastoraat in coronatijd.

Opmerkelijke zaken in deze corona tijd
In plaats van de diensten op zondag maak ik nu een video opname. Zeg maar een verkorte zondagse dienst van zo’n half uur, inclusief het zingen van twee liederen. Het is opmerkelijk dat momenteel meer dan het dubbele aantal van onze bezoekers van wat op de zondagse dienst kwam deze video nu ontvangt. Daarop komen ook mooie reacties alhoewel het de ‘gewone’ zondagse diensten niet echt kan vervangen want de interactie en de fysieke contacten worden wel gemist. Ook de grote Paasbijeenkomst op de 2e Paasdag kon niet doorgaan. In plaats daarvan zijn er tasjes met levensmiddelen en een aantal snacks verspreid via de inloop en door tien vrijwilligers die ze bij bezoekers brachten die een kamer of huis bewonen. In de tas zat ook een geschreven Paasboodschap en een speciaal Paasgedicht over ‘Pasen in coronatijd’.  Dat werd bijzonder gewaardeerd, zo bleek uit de reacties.

Bijbelstudies en verdere contacten
Verder houd ik nu ook online groepsbijbelstudies. Ook zijn er van onze bezoekers die persoonlijk Bijbelstudie wensen. Dit gebeurt dan via WhatsApp. Hierdoor wordt er een speciaal contact opgebouwd. Daarnaast lopen veel contacten per telefoon. Daarin wordt ook veel eenzaamheid opgemerkt naast onzekerheid en angst. Toch zijn er ook die alles in de handen van de Heere mogen leggen en rust uitstralen. Ook op deze wijze gaat het pastoraat door. Zo waren er in de afgelopen 2 weken onder hen met wie telefonisch contact is die dierbaren verloren: voor de één was dat haar vader, voor een ander een schoonzus en weer een ander verloor een broer. Dan is een luisterend oor en meeleven extra belangrijk. Blijft wel staan dat niet iedereen per telefoon bereikbaar is omdat niet iedereen een telefoon heeft. We zien er naar uit dat beperkende maatregelen niet meer nodig zijn.

Teunis Rijneveld, Pastoraal Werker